Bölüm-1
Çok çok uzun yıllar önceydi.Resimdeki kadın aldı başını ve küçük kızını gitti dağlara...Ağaç oldu,su oldu kadın.Rüzgarla daha da uzaklara gitti kondu tohumlar gibi.Yeşerdi yeniden yeniden..
Oysa ne biliyordu ki dağda yaşamakla ilgili..Hiç,hiç bir şey..Eh!bir zamanlar şehirde saksı çiçeği yetiştirmişti.Toprağa dokunmuş muydu böylece?.Şehirde görünmez olan ay dağlarda doğarmış geceleri.. Yeniden ve birde o keşfetti.Saman yolun da yıldızlar parlıyordu ..Bülbüller ötüyor ve o ilk kez dinliyordu.Her şey yeni keşfedilmeyi bekliyor sevinç veriyordu.
Uçuyorum sandı önceleri ve çoğunluk la.Dağlar mı büyülüydü yoksa tanıdıkça taşı börtü böceği büyüleniyor muydu?Bir sihir olduğu kesindi..Hele rüzgara sevdalanınca ve rüzgar şifasını verince ona çok şey değişti.Doğanın görünmez güçleri tarafından mı bilinmez,ayaklarına ellerine dikenler battığın da,diğerleriyle olmak isteyip de olamadığın da..Tutuklu hissetti kendini..Bu yola çıktığın da Tanrı ona inanmıştı.Çok uzun yıllar sonra anladı ne denli sevildiğini.Doğa da çalılar canını yaktığın da yapraklar onu okşuyordu.Ayaklarının altındaki yumuşak funda toprak binlerce minik yaprağın organizmanın neşeli sesleriyle çınlıyordu.Bir gün duydu ince zarif doğal sesleri.Usulca eğilip toprağı aldı avuçlarına öptü kokladı kokladı...Tadına baktı..Derin bir his içini kapladı.Güçlü Kır kayalara yaslandı.Bedeni orada duruyor ama içinden bir şey ondan çıkıp genişliyor havaya toprağa kayalara doğru yayılıyor eriyordu.Yanından bir böcek geçti.Usulca onu izledi.Böcek de onu.(Zararsız) biri dedi böcek yürüdü gitti.Bir kelebek ince zarif kanatlarını çırparak önünden geçti ve eşi onu izledi.Toprağa uzanıp yemyeşil otları döşek kolunu yastık yaptı.Uykuya daldı.Kuşlar ninni oldu.Yaratılışın doğanın sevgisi üstünü örttü.İçi geçtiği anda bir sesle irkildi.(anne eeee,çabuk gel.Keçi doğurdu,köpek doğurdu,buğday nerede karıncaları besleyeceğim.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder